Korkarız!
Terkedilmekten, yalnızlıktan,
Sevgisizlikten, değersizlikten korkarız.
Kırılmaktan, dışlanmaktan,
Çaresizlikten, yetersizlikten korkarız.
Başarısızlıktan, kıyaslanmaktan korkarız.
Aldatılmaktan ve de kandırılmaktan.
Öfkemizden korkarız, zarar vermekten,
Duygularımızdan korkarız, en çok da utanmaktan…
Kaybetmekten korkarız,
Sevdiklerimizi, paramızı, sağlığımızı…
İnsanlardan korkarız, an gelir en yakınımızdan,
Annemizden, babamızdan, dostumuzdan…
Fakirlikten korkarız, çok azımız zenginlikten…
Sevmekten korkarız, kimi zaman da sevilmekten.
Geçmişimizden korkarız, gelecekten korktuğumuz kadar.
Yaşamdan korkarız, bazen en az ölüm kadar.
Sorgulamaktan da korkarız, suçlanmaktan da.
Mücadeleden de korkarız, boş vermişlikten de.
Hayır demekten korktuğumuz kadar, evet demekten,
Savaşmaktan, sevişmekten, yenilmekten…
Günahtan, hastalıktan, yaşlılıktan,
Ölüm sonrası o bilinmez boşluktan…
Bazen ölümle ilgili en kötü olan,
Korkmamızdır kalanların yaşayacağı acıdan...
Gerçeklerden korkarız mesela,
İnanmak isteriz tatlı bir yalana.
Geç kalmışlıktan korkarız, başta hayata.
Nitekim korkarız anı yaşamaya…
Ruhun en derinindedir korku.
Bin türlü isim koyduğumuz duygu.
Endişe, kaygı, evham, vesvese...
İnsanoğlu korktuğunu korkmadan söyleyebilse.
Korkmak için her zaman bir sebep arar,
Oysaki yaşam, korkunun bittiği yerde başlar.
Mustafa GÖDEŞ
Klinik Psikolog & Yazar